To, co mnie spotkało… To, co musiałam przejść, było… Żałowałam, że jednak nie umarłam.ROZDZIAŁ PIERWSZY Lera Chciałam stać się spływającą po szybie kroplą deszczu. Jedną z tych, w które właśnie się wpatrywałam. Wszystkie były takie same. Każdą z nich czekał ten sam los – zapomnienie.
Jesteś moim największym błędem. Jesteś wszystkim, czego pragnę, choć jednocześnie stanowisz przyczynę moich problemów. Jesteś najlepszym, a jednocześnie najgorszym, co mnie w życiu spotkało. Jesteś moim nałogiem. Nałogiem, który uszkodził mnie tak bardzo, który zmienił mnie moim życiem, ale i śmiercią. Jesteś największym błędem, jaki kiedykolwiek popełniłam. Najgorsze, że nie mogę już bez Ciebie żyć. Zanim Cię poznałam, słyszałam o Tobie pogłoski. O tym, jak wiele złego potrafisz wyrządzić. Nigdy jednak nie uwierzyłam w to do końca. Owe pogłoski pozostały w mym umyśle czymś w rodzaju niezobowiązujących plotek, wygłaszanych przez mało wiedzących to tu, to kiedy ktoś ciągle mówi o tym, co zakazane, czego nie wolno dotykać, czego nie wolno próbować… Cóż, przykuwa to moją uwagę, bo nie zawsze to, co mówi większość okazuje się prawdą. Niestety właśnie w twoim przypadku postanowiłam nie dawać wiary cudzej opinii, zanim nie poznam Cię twarzą w nocy naciskałam znajomych, aby mnie wprowadzili w temat, by pozwolili mi się z Tobą zapoznać. Zapoznać z największym błędem mojego życia. Niestety Twoja siła oddziaływania, poświęcona mi uwaga były tak wyraziste, że już od pierwszego razu wpadłam w Twoje skrzętnie utkane płomieniem, który rozświetla pochodnię wolności. Jesteś ostatnią drogą do tego, żebym poczuła się wolna i inna, niż wszyscy. Przynajmniej tak mi się wydawało. Teraz rozumiem, jak bardzo byłam głupia. Jesteś największym błędem, bo idealizowałam Cię, widziałam tylko to, co dziś uznaję za krótkowzroczne. Wybrałam Cię wyłącznie z pociągu do tego, co powszechnie jesteś największym błędem – nie mogę bez Ciebie żyćKiedy Cię poznawałam, wydawałaś mi się po prostu czymś, co wzbudza emocje, czymś ponad stan. Teraz jednak zupełnie nie potrafię bez Ciebie żyć. Nie dostrzegałam zagrożenia, które niesie ze sobą choćby najmniejszy kontakt z tym, co powszechnie mnie słowo “zabronione” oznacza nic innego jak to, że znasz się lepiej niż inni Cię znają. Jesteś silniejsza od wszystkich, którzy tak ściśle powstrzymują się od tego, co powszechnie uchodzi za że tamtej nocy było to dla mnie coś specjalnego, wyjątkowego. Kiedy mnie z Tobą zapoznali, gorączka wędrowała po moich żyłach, zmienił się cały mój świat. Ulokowałaś się w moim wnętrzu tak sprawnie i tak spójnie, że teraz nie mogę myśleć o niczym innym, jak tylko o Tobie. Choć jesteś moją największym błędem, nie potrafię już bez Ciebie Ty bierzesz mnie za rękę i zabierasz tam, gdzie można dotknąć samego nieba. Nie mogę żyć bez tego, że pozwalasz mi uciec z tego świata rozumnych, którzy nie potrafią zrozumieć takich jak ja. Nie mogę bez Ciebie żyć, choć wiem, że za każdym razem, gdy Cię dotykam, uśmiercasz mnie stopniowo, bym w końcu przestała mogę bez Ciebie żyć. Nie mogę się pogodzić z ciężarem, jakim okazał się być największy błąd mojego życia. Ta relacja oparta na miłości, nienawiści i uwielbieniu po prostu mnie wykańcza. Uniesienia stają się coraz krótsze, a udręka, którą trzeba za nią zapłacić, zaczyna się zamieniać w mnie, jestem od Ciebie coraz bardziej uzależniona. Od dawki, która gasi moje cierpienie na krótką chwilę, po to bym cierpiała jeszcze bardziej, gdy ta chwila przeminie. Piszę te słowa z miejsca walki. Z miejsca, w którym mój umysł walczy z tym, co bezustannie podpowiada serce. Z miejsca walki, w którym jestem jedyną stąd mogę powiedzieć całemu światu, że to Ty kochana heroino, stanowisz największy błąd mojego życia. Błąd, który w końcu mnie największym błędem, bo w końcu mnie zabijeszTak, to Ty, heroina. Narkotyk, który mnie w końcu zabije. Zabijesz mnie, bo moje uzależnienie od Ciebie jest tak silne, że nie jestem w stanie się od Ciebie odseparować. Dreszcze, nudności, które bywają wręcz wstrząsające, gdy próbuję się od Ciebie uwolnić nie pozwalają mi się bez Ciebie obejść zbyt nie ma Cię we mnie, występują nawet silne halucynacje. To przerażające wizje, które przeistaczają mój świat w miejsce terroru, pełne potworów, które bezustannie usiłują wyrządzić mi krzywdę. Co ciekawe, jednocześnie doskonale zdaję sobie sprawę, że jedynym monstrum, które w rzeczywistości mi zagraża, jesteś Ty kontrolujesz moje myśli i wszystko to, co robię. Jesteś największym błędem, bo teraz dowodzisz moim życiem. Z Twojego powodu nie mogę utrzymać żadnej pracy. Jedyne o czym myślę, to kolejna dawka, którą chcę przyjąć tu i jest to, że tylko jedna chwila przyjemności w rzeczywistości zniszczyła całe moje życie. Wiem, że to był wyłącznie mój wybór, że to ja chciałam tylko spróbować, kiedy jeszcze byłam od Ciebie też, że jeśli czytasz te słowa, Ty czytelniku możesz dokonać zupełnie innego wyboru. Dla mnie jest już zbyt późno. Ponieważ nie mogłam czekać na czystą strzykawkę, nabawiłam się AIDS. Mój organizm sprawił, że nie mogłam czekać ani przez chwilę dłużej. Skorzystałam więc z bądź jak ja, nie popełniaj tego strasznego błędu, bo nawet jeśli uważasz się za silną, narkotyk szybko to mieni. Nie poddawaj się namowom, to naprawdę nie ma sensu. Odrobina przyjemności, która stanie się Twoim udziałem nie ma żadnej wartości w porównaniu z cierpieniem, które przyjdzie Ci znosić całymi latami. Nie myśl, że z Tobą nie stanie się to, co ze mną. Ja też tak myślałam o innych, a teraz jestem już prawie może Cię zainteresować ...
Najlepsze co mnie tu spotkało Lyrics: Najlepsze co mnie tu spotkało do tej pory to rodzina / Żona, córka, mieszkanie I że mamy co wspominać / Muzyka, która niesie I przy życiu mocno trzyma
Obudziły mnie promienie słoneczne, mogłam zasłonić wczoraj okno. Zeszłam na dół, mama krzątała się po kuchni -Dzień dobry! -O Kate, juś wstałaś? Jak się spało w nowym domu? zakryłam usta, gdy ziewałam -Zrobiłam ci grecką, jest w lodówce. wyjęłam z lodówki sałatkę i poszłam do jadalni. Po chwili przyszła mama z kawą i kanapkami. -Pojedziemy dziś po jakieś zakupy, bo lodówka jest prawie pusta, a potem pójdziemy do Caroline, to moja koleżanka, pracujemy razem... -Tak, wiem. - odpowiedziałam bez emocji. -Słuchaj Kate, wiem, że jest ci położyła dłoń na moich plecach. -ale tu możemy zacząć wszystko od początku. -Rozumiem to mamo, ale są wakacje a ja tu nikogo nie znam. - mama uśmiechnęła się pokrzepiająco. -Caroline ma syna, jest od ciebie o rok starszy, może ci kogoś przedstawi... jakaś i tu mój czuły punkt -Nie denerwuj. - spojrzałam na nią z pod byka, jedząc moją sałatkę. -Oj dobrze wiesz, że jak byś chciała to byś miała jakieś przyjaciółki. - tsaa całe życie z chłopakami, nie mówię, że nie, jestem dziewczęca i w ogóle, ale jakoś zawsze moim towarzystwem była płeć przeciwna, lepiej się chyba z nimi dogadywałam, miałam jakieś tam koleżanki, ale zazwyczaj dziewczyny były dla mnie wredne. Nigdy nie miałam przyjaciółki. -Nie rozmawiajmy o wiem , że to dziwne, że dziewczyny mnie nie lubią, ale gdy ktoś mi to wytyka to robiło mi się. .. smutno? Chciałabym mieć przyjaciółkę no wiecie : wspólne zakupy, babskie wieczory, rozmowy o chłopakach ... jak na filmach. -Dobrze, idź się ubierz i jedziemy na te zakupy. Zrobiłyśmy zakupy, wielkie zakupy, nie wiem kto to zje, ale okej. Idziemy do tej koleżanki mamy, więc ubrałam delikatna szarą sukienkę i buty na obcasie, włosy mam proste, więc tak je zostawiłam, pomalowałam się i zeszłam na dół, gdzie czekała juz na mnie mama. Ponoć pani Caroline mieszka niedaleko wiec poszłyśmy piechotą. Faktycznie szłyśmy jakieś 8 minut. Dom był duży i nowoczesny. Brama była otwarta, więc weszłyśmy na posiadłość i zadzwoniłyśmy dzwonkiem. -Elizabeth!- drzwi otworzyła nam uśmiechnięta blondynka, najpierw przywitała się z moją mamą, a następnie ze mną. Pani Caroline zaprowadziła nas w głąb domu, był naprawdę ładny. W salonie był gospodarz domu, przedstawił się jako Tom, małżeństwo wydawało się naprawdę sympatyczne. -Rush, zejdź na dół mamy gości! - krzyknęła pani Caroline. Po chwili na dół zszedł chłopak, cholernie przystojny chłopak, miał czarne włosy, postawione do góry, na sobie czarne rurki, nie były aż tak bardzo obcisłe, i biały t-shirt, w wardze miał kolczyk a na lewej ręce miał tatuaż ,a dokładnie rękaw, wyglądał zajebiście, taki typowy bad boy. -Dobry wieczór. - powiedział obojętnie do mojej mamy. Na mnie nawet nie spojrzał, nie wiem może nie zauważył. Pierwsze wrażenie : cham. -Rush to jest Kate, córka powiedział Tom. Caroline i Tom kazali mówić do siebie po imieniu. Chłopak stał do mnie tyłem. - obdarzył mnie dokładnie jednosekundowym spojrzeniem i ruszył w stronę stołu. Miło. Po chwili się zatrzymał, odwrócił się w moją stronę i przeskanował wzrokiem od dołu do góry. Momentalnie na jego twarzy pojawił się łobuzerski uśmiech. Podszedł bliżej i podał mi rękę. -Jestem Rush. uścisnęłam jego dłoń. Cały czas się uśmiechał. Caroline zaprosiła nas do stołu. Do Rusha podszedł jego ojciec i coś mu powiedział, chłopak spojrzał na mnie i przytaknął. Jedliśmy kolacje i rozmawialiśmy, znaczy moja mama rozmawiała ze swoimi znajomymi. Cały czas czułam wzrok chłopaka na sobie, niezręcznie... -Kate, może pójdziemy na górę ?- odezwał się Rush. O kurde, mam się bać? Chciałam jakoś grzecznie odmówić, gdy moja rodzicielka się odezwała: -To dobry pomysł, Kate jeszcze nikogo tu nie zna, może się zaprzyjaźnicie. - Dzięki mamo. Chłopak, który praktycznie rozbiera mnie wzrokiem zaprasza mnie do swojego pokoju, a ty po prostu mu na to pozwalasz. Grunt to odpowiedzialność rodzicielska. Chłopak uśmiechnął się szeroko i wstał od stołu. -Kate idziesz? - Fuck, no więc wstałam od stołu i ruszyłam w stronę schodów. Chłopak przepuścił mnie przodem, byłam pewna ze gapi się na mój tyłek. Weszliśmy do jego pokoju, był w ciemnych barwach. Ruchem reki pokazał żebym usiadła na łóżku, tak tez zrobiłam, a on zajął miejsce na fotelu, który stał przy biurku. Usiadł przodem do mnie, co mnie cieszyło, w bezpiecznej odległości. -Przestań się tak odezwałam się pierwsza. On tylko się zaśmiał. -Ładna jesteś- wtf?- ale ojciec powiedział ze jak cię dotknę to mi nogi powyrywa, a są mi trochę potrzebne, więc sama rozumiesz. - powiedział to z taką powagą. Nie mogłam, zaczęłam się śmiać. Chłopak dołączył do mnie. -Przestraszyłaś się mnie? -Patrzyłeś się jakbyś chciał mnie zgwałcić!- zaczęliśmy się śmiać. Okazało się, że Rush jest na prawdę fajnym chłopakiem. Zaprzyjaźniliśmy się i spędziliśmy ze sobą całe wakacje. Faktycznie jest takim bad boyem, alkohol, codzienne imprezy, na każdej zaliczanie innej dziewczyny. Tak wyglądało nie tylko jego życie, ale i moje , no poza zaliczania tych dziewczyn. Wieczorem impreza, wracaliśmy kompletnie pijani i spaliśmy u mnie lub u czarnowłosego, potem kac, a następnego dnia kolejna impreza. Mój przyjaciel znał pół miasta przez co i ja poznawałam tych wszystkich ludzi, których już na drugi dzień nie pamiętałam. Rush po pewnym czasie był dla mnie jak brat, na imprezach chronił mnie przed tymi wszystkimi napalonymi kolesiami, później wiedzieli już, że jestem z Rushem i jak mnie chociaż dotknął to mogą żegnać się z życiem. Mogłam mu się zwierzać, tylko on i Cameron znali prawdę o rozstaniu moich rodziców i tylko im mówiłam o moich uczuciach. Rush był naprawdę inny, niż go wszyscy znali,, imprezowicz, chłopak, który rucha wszystkie laski, ,. Czasami leżeliśmy na łóżku cały dzień i słuchaliśmy muzyki, czy oglądaliśmy filmy, potrafił być troskliwy i wyrozumiały. Ci co mnie kojarzyli tez mieli o mnie zdanie imprezowiczki, ale chyba tak próbowałam odreagować, mimo, że tego nie pokazywała strasznie się przejmowałam tym, że tata nas zostawił. Moja mama to typowa bizneswoman, często... praktycznie wcale nie było jej w domu, ciągle gdzieś jeździła, a ja mieszkałam w tym wielkim domu sama. Nie miałam jej za złe tego, że jej często nie ma, ciągle dzwoniła, gadałyśmy na video chacie, a jak byłam w domu to spędzałyśmy ze sobą dużo czasu. Uważam, że jest dobrą matką.
Przemo Funpage. 12 likes. This page released for You! On this page You find my Instagram photos: with my girlfriend, my private photos and beautiful
Aber ich weiß auch dass sie das Beste ist was mir je passiert ist und ich werde alles tun was nötig ist um sie zu retten. a ty dzięki temu pojawiłeś się w moim życiu. und das holt Sie in mein każdym z nich mógł Paweł napisać to samo co skreślił w ostatnim Liście przed swą męczeńską śmiercią do" Tymoteusza swego umiłowanego dziecka"( 2 Tm 12):" Ty natomiast poszedł eś śladem mojej nauki sposobu życia zamierzeń wiary cierpliwości miłości wytrwałości prześladowań cierpień jakie mniespotkały w Antiochii w Ikonium w jedem von ihnen konnte Paulus dasselbe schreiben was er im letzten Brief vor seinem Märtyrertod an"Timotheus seinen geliebten Sohn"(2 Tim 12) eingetragen hat:"Du aber bist mir gefolgt in der Lehre im Leben und Streben im Glauben in der Langmut der Liebe und der Ausdauer in den Verfolgungen und Leiden denen ich in Antiochia Ikonion und Lystra ausgesetzt życie marzyłam aby spotkać kogoś kto by rozumiał co czuję. Kogoś kto by mnie tulił w swoich ramionach. Aż pojawiłeś się ganzes Leben lang suchte ich jemand der meine innersten Gefühle versteht und mich auf immer und ewig im Arm hält und dann tauchtest du auf und warst der jest dla mnie obecny we wszystkim co robię. W naszym wspólnym dziecku trójce innych które wychowuję które nigdy go nie spotkały w których nie płynie jego krew które są w moim życiu właśnie dlatego że miałam Arona i dlatego że go ist hier. Dort wo ich arbeite in unserem gemeinsamen Kind in den drei anderen die ich großziehe die ihn weder kennen noch seine DNA haben aber die zu mir gehören weil Aron da war und weil ich ihn żeby nie było żadnych wątpliwości. Cole to najlepsze co mogło mniew życiu spotkać. Choć jednocześnie główny powód problemów w naszym życiu natürlich ist Cole das Beste was mir je widerfahren ist nur ist er das Schlimmste was unserem Sexleben widerfahren konnte. Wyniki: 18, Czas: Czeski -co mě v životě potkalo
Ona jest najlepszym co mnie spotkało, dlatego pozwólcie, że przy swoim pozostanę chociaż tak wiele w tym czasie się stało, to nadal wierzę, że kiedyś szansę dostanę. foundfaith Magdalena 26 września 2010 roku, godz. 20:52
Rozdział 6. Cieszmy się każdą chwilą.. My? Czyli kto..? Całowaliśmy się długo. Bardzo długo. Wkońcu coś uderzyło mi do głowy że nie powinnam. - Ejj , ejj! Stop.. - Jack stop! Przecież ty masz dziewczyne.. - powiedziałam. - Zapomnij o niej - zaczął mnie znowu całować. Wziął mnie na ręce i chciał przenieść na łóżko. - Nie Jack! - Uspokój się! To nie uczciwe. Ja nie moge! Musisz się zająć jedną dziewczyną. - Maleńka już mam! Ciebie , kochanie. - powiedział i położył rękę na mojej twarzy. - Nie , nie masz! - Nie dotytkaj mnie.. Nie jestem twoją własnością. - Co? Anka? O co Ci chodzi... - A o to że jeszcze wczoraj pobiłeś mojego najlepszego przyjaciela, masz dziewczyne , a całujesz się ze mną! - Wgl.. nie powinno mnie tu być. - Przepraszam musze już iść. Zabrałam swoją torbe i już wychodziłam gdy Jack chwycił mnie za rękę. - Puść mnie! - krzyknełam. Wyrwałam się i trzasnełam drzwiami. Nie będę łatwą dziewczyną , która daje się sobą pomiatać. Niech się postara! Zresztą ma już dziewczyne. Nie jest uczciwy wobec niej więc napewno nie jest uczciwy do mnie. Nie moge tak. Pobiegłam szybko do 'domu'. - Hej Sara! - Chodź na deske. - Musze się komuś wygadać.. bo.. oszaleje! - krzyknełam z łzami w oczach. - Ok już , już . - zabrałyśmy deskorolki i odrazu pojechałyśmy w strone morza.. Gdy jeździłam zawsze poprawiał mi się humor. Usiadłyśmy na piasku i zaczełam wszystko jej tłumaczyć. Jak było... Co zaszło mniędzy mną , a Jackiem.. Zdziwiła się. Zdziwiła się że to wszystko wytrzymuje i nie chce się zabić. Nawet nie wie jak bardzo chce... Mam ochote czasem skończyć z mostu albo się utopi .. Nagle jakieś głosy zawołały mnie z oddali. Nie miałam ochote się odwracać zato Sara miała. - Ty patrz! - Znasz tych gostków? Bo oni Ciebie chyba tak.. Jacy przystojni... - Kto znowu!! - Zawołałam. Poznałam że to Maxi i Oskar. - Tak znam.. Koledzy Jacka. - Heej.. - powiedzieli. - Cześć. - To jest Sara moja najlepsza przyjaciółka.. - powiedziałam z niesmakiem. Nie miałam ochoty na towarzystwo.. - Cześć Sara.. - powiedział Oskar. Zauważyłam że spodobała się ona Oskarowi. - Hej - odpowiedziała. - Ania.. Mam do Ciebie sprawe. - powiedział Maxi. - Ok mów.. - Chodź na strone.. - powiedział i pokiwał głową w bok. - Już ide.. - wstałam z zkwaszoną miną. Poszliśmy na skałki. Dokładnie gdzieś prześliśmy dziesięć kroków. Sara i Oskar zostali i gadali coś o deskach. - Możesz mi powiedziec o co chodzi? - spytał sie Max. - Nierozumiem.. - Nie udawaj! Nie lubie kłamstwa.. - Naprawde nie wiem o co Ci chodzi. - O Jacka. Zerwał ze swoją dziewczyną. Zmusiłaś go? - Nie no co ty! Ale dlaczego?.. Zerwał z nią..? - zdziwiłam się - Tak.. Dokładnie. Ania.. zawsze ją wychwalał i zrozum nie wiem dlaczego teraz miałby ją zostawić. Chyba że tym powodem byłabyś ty. To go rozumiem. Jesteś niesamowita. Wtedy nasze oczy się zetkneły ze sobą... Nie wytrzymałam i musiałam jakoś odragować.. Pocałowałam go.. Tak mocno i czule że niedało się tego opisać. Max nie przestawał widać że mu to pasowało. Ja musiałam się wyluzować. Jego usta były takie kuszące że nie mogłam przestać. Nigdy nie spotkałam chłopaka o tak cudownych ustach. Był najlepszy... Był świetny.. Widziałam jak się uśmiecha gdy się całowaliśmy.. To było urocze. Chciał tego.. Tak samo jak ja. Czułam się troche źle.. Również całowałam się z Jackiem..Narobiłam mu może troche nadzieji? To było może głupie , ale cudowne uczucie u obydwóch chłopców. Max był ode mnie o dwa lata starszy , tak samo jak i Jack. Otworzyłam oczy. Nagle przestaliśmy się całować. - Idziemy się przejść? - spytał oblizując usta. - Tak.. jasne. Szliśmy plażą czasem podpatrując na siebie. Czuliśmy się 'niezręcznie' , a przynajmniej ja się tak czułam. Cały czas myślałam że popełniłam błąd i z Erykiem i z Jackiem i teraz również z Maxem. - Wiesz.. - Jack Cię kocha.. - powiedział Max. - Co? - Jak to? - oszalałam ze zdziwienia. - To znaczy.. podobasz się mu. - Nie moge mu tego zrobić. -Wiem że jak się zakocham będzie jeszcze ciężej się od Ciebie 'uwolnić'. Nie możemy być razem. Mój kumpel poznał Cię pierwszy to by było nie fair. - Łoo.. Zabolało. - A czy ja mówiłam że mamy być razem..? - powiedziałam. - Nie.. - Ale to całowanie wszystko wyjaśnia. - Mamy taki układ między mną , a Jackiem. -Kiedy jest fajna dziewczyna.. jest wyścig.. kto pierwszy ten lepszy. - Czyli ty nie możesz ze mną być..? - zapytałam obużona. - Tak , dokładnie. - To głupie! Jesteście obydwoje głupcy! Czy ja wam mówiłam że z wami będę? Nie! Więc o co wgl ta afera! Wiesz.. nie chce mi się z tobą gadać! Za dużo wrażeń jak na dziś... - spłyneła mi jedna mała łezka z wycięczenia. - Jakich wrażeń?.. -Widac było że nic nie wiedział.. - Z Jackiem. -Ale nie chce o tym gadać.. - Całowałaś się z nim?! - Prawda!? - Dlatego mówiłaś "czy ja wam mówiłam że z wami będę?!".. - Już rozumiem!.. Jak mogłaś. Wykorzystujesz nas dwóch? - Nie! To nie tak.. To on zaczął. - Lepiej zwalić na innych. - Ze mną się chciałaś tylko wyluzować , tak? Myslałem że jesteś inna. - Musze iść cześć. - Poczekaj! - Ale i tak poszedł.. Nawet się nie obejrzał. W sumie miał się o co wkurzać. Też bym była zła. Co ja mówie byłabym załamana i w*urwiona..Ale taka prawda. Chciałam się wyluzować. Wróciłam do 'domu' zapominając o Sarze. - Hejj , maleńka. - Co to za minka? - spytał Eryk. - Aaa.. Taka se. - powiedziałam nieco załamana. Tak to dobre określenie byłam po prostu załamana. Wykorzystuje chłopców. Co się ze mną dzieje do cholery?! - Co się stało..? - Ze mną możesz być szczera. - chwycił mnie za ręce i podprowadził do siebie. - Nic się nie stało, naprawde. - Jestem troche zmęczona. - powiedziałam odwracając głowe w inną strone. - Dobra. - Jak będziesz chciała pogadać zawsze jestem do usług.. - miał już odejść, aż nagle chwyciłam go za ręke. - Co się dzieje? - powiedział. - Nic po prostu , jestem głupia. - Wiesz jak głupia?! - Co ja sobie myślałam wykorzystuje chłopaków.. - zapłakana mówiłam. - Hejj , mała popatrz na mnie.. nie martw się! - Wszystko się ułoży. - Niby kiedy?! - łzy spływały mi po policzkach. - Napewno kiedyś.. - Lekko położył rękę na moich policzkach i otarł moje łzy. - Kocham Cię! - Kocham Cię jak brata. -Zawsze mi pomagasz.. - powiedziałam i mocno się do niego przytuliłam, a on zamarł ze ździwienia. - Ja Ciebie też. - Kocham Cię najbardziej na świecie. - powiedział , a ja patrzyłam przytulając się w jego oczy. - Jesteś kochany. -Wiem mała, wiem... - i obdarzył mnie jednym lekkim pocałunkiem w policzek. Był taki lekki że nie myślałam o niczym innym tylko o nim. - Chcesz się położyć? - pokiwałam głową na zdecydowane "Tak". Wziął mnie na ręce jak swoją dziewczyne i zasiósł na góre. Ściągnął mój sweter , spodnie i pocałował mnie w czoło. Widział mnie już wiele razy w bieliźnie , więc się "dawałam". - Zostań ze mną , prosze. -powiedziałam , smutno. - Dobrze. - Wszedł pod pościel i pozwolił mi położyć głowe na jego ramieniu, sam otulił mnie ręką. Kochałam go za to. Za tą jego czułość. Był taki ciepły..zasnełam w niecałej minucie. Ranek Obudził mnie dzwonek komórki. Dzwonił Jack. Nie chciałam odbierać. Zauważyłam że nie ma obok mnie Eryka. Ubrałam się w coś na luzie (na szybko). I zeszłam na dół. Niestety nikogo tam nie zastałam. Sprawdziłam wszystkie pokoje ale również nikogo nie było. Zrobiłam sobie omlety i polałam miodem. Jadłam w ciszy, nie rozmyślając nad niczym. Lubiałam taki spokój.. Oczywiście od czasu do czasu. Tak to nie mogłam usiedzieć na mniejscu! Wstałam napiłam się tradycyjnie soku pomarańczowego i zabrałam swoją torebke i okulary. Szłam w kierunku plaży. Rozglądałam się ale i tak nie mogłam nikogo "dopatrzyć". Zastanawiałam się czy nie jestem ślepa.. Tak to śmieszne ale rzeczywiste! Usiadłam na piasku i zaczełam pisać sms do Eryka: "Hej, zastanawiam się gdzie zniknąłeś!? Gdzie jesteś? " Długo czekałam na marne. Nie odpisał. Martwiłam sie o nich wszystkich. Miałam w zamiarze iść do Maxa i wszystko mu wytłumaczyć. Ale tak naprawde nie wiedziałam co chce mu powiedzieć? "Przepraszam za to że Cię wykorzystałam?" że ich poznałam. Naprawde. Miałam serdecznie wszystkiego dość! Wstałam i szłam powolnym krokiem ale nie w strone Maxa tylko domu. Gdy weszłam przywitał mnie Eryk z kwiatami w ręku. Po całym domu wisiały balony. Nie wiedziałam na początku o co chodzi. Jak mogłam zapomnieć? Jaka ja głupia.. - Cześć, słoneczko! - Zapomniałaś o naszej rocznicy? - powiedział Eryk wręczając mi kwiaty i dając buziaka. - Chyba zapomniałam! - Dziękuje Eryczku. - Nie trzeba było! - zaśmiałam się , odbierając kwiaty i oddając pocałunek. Było mi głupio bo ja nic dla niego nie miałam. - Mam zaplanowany cały dzień. - Pojedziemy w fajne miejsce ok? - Sam na sam. Jak przyjaciele , wkońcu to nasza 5 rocznica przyjaźni , wszystko zaplanowałem. - Tak! Tak! Tak! - Jezu jakiś ty kochany! Uwielbiam Cię! - i pobiegłam szybko przebrać się w coś fajnego i odświerzyć się. Nałożyłam lekki makijaż nie wyzywający i ubrałam się. - Pięknie wyglądasz! - Wiedziałem że ubierzesz się w coś na luzie i dobrze. - powiedział. - Ale ja Cię uwielbiam , Haha - zaśmiałam się. - Chodźmy - chwycił mnie za rękę. Wsiedliśmy do auta i pojechaliśmy gdzieś w nieznajome mi miejsce. Śpiewaliśmy piosenki , było tak cudownie. Gdy wysiedliśmy kupiliśmy sobie lody i poszliśmy pozwiedzać tyle miejsc. Ta wyspa była wspaniała... Eryk tak wszystko zaplanował... Idealnie! - Dasz się jeszcze zaprosić na kolacje? - zapytał. - Jasne że tak! - odpowiedziałam Tylko nie chce żebyś przepłacał.. - Nawet się nie wygłupiaj ,dziewczyno! Poszedliśmy do restauracji o nazwie "For lovers"- (Dla zakochanych). Pomyślałam że to troche dziwne że Eryk prowadzi mnie w takie miejsce skoro nie jesteśmy parą, ale i tak nie zastanawiając się dłużej poszłam bez sprzeciwu. Gdy weszliśmy do środa grała piękna muzyka: The Wanted - Lie to me. Zakochałam się w niej. Przypomniały mi się wszystkie dawne chwile z Erykiem. Kiedy bawiliśmy się na placu zabaw jak 5 latki ! Albo kiedy jeździliśmy wózkiem z Biedronki ! Było tak fajnie. Wszystko było łatwiejsze...proste. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- PRZEPRASZAM!!!!!!!!!!!!! ZACZYNAM OD PRZEPROSIN PONIEWAŻ ZBIERAŁAM SIĘ DO NAPISANIA TEGO PRZEZ MIESIĄC! PRZEPRASZAM!!! MYŚLE ŻE CHOCIAŻ JEDNA OSOBA TO CZYTA! BO NAPRAWDE ZALEŻY MI NA TYM. MYŚLE ŻE NIE PISZE NA MARNE I ŻE CHODŹ POŁOWA SIĘ Z TEGO WAM PODOBA! DLATEGO NIE PISAŁAM ŻE NIE MIAŁAM WENY. MIAŁAM DUŻO PROBLEMÓW I WAŻNYCH SPRAW. PRZEPRASZAM! WYNAGRODZE JEŚLI BĘDZIE DUŻO KOMENTARZY! UDOWODNIJCIE ŻE CHCECIE TO CZYTAĆ! POZDRAWIAM I CAŁUJE ;*
. 429 386 388 159 85 141 48 431
jesteś najlepszym co mnie w życiu spotkało
