z This site uses cookies. Some of these cookies are essential to the operation of the site, while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
Oferta sprzedaży Ubojnia JUTAR znajdująca na terenie wielkopolski – wysoko wyspecjalizowanej w hodowli trzody chlewnej, specjalizuje się w produkcji półtuszy wieprzowych i elementów pochodzących z uboju trzody. Zakład oferuje także sprzedaż półtusz wieprzowych. Zaopatrujemy w mięso zakłady przetwórcze i handlowe zarówno w Polsce i w Europie. Jesteśmy firmą wysoko wyspecjalizowaną w uboju trzody chlewnej i dzięki gruntownej modernizacji linii produkcyjnej w 2014 roku możemy zaoferować produkty najwyższej jakości. Oferujemy w ciągłej sprzedaży: – półtusze wieprzowe pełne wg klasyfikacji SEUROP – półtusze wieprzowe bez głowy, podgardla – elementy wieprzowe i podrobowe nogi przednie głowy podgardle uszy pachwina mózg osierdzia kompletne serca ozory wątroba nerki płuca śledziona sadło – jelita wieprzowe jelita cienkie jelita grube jelita proste krzyżówka żołądek pęcherz macica trzustka – tłuszcze wieprzowe Zakład realizuje produkcję zgodnie z systemem HACCP, ISO pod stałym nadzorem ponad lekarzy Inspekcji Weterynaryjnej. Posiadamy wykwalifikowaną kadrę pracowniczą z kilkunastoletnim doświadczeniem w branży mięsnej, dzięki której każdy klient może liczyć na profesjonalną obsługę. Dopełnieniem naszych usług jest zapewnienie transportu zamówionego towaru bezpośrednio do odbiorców. Profesjonalną obsługę gwarantuje nowoczesny tabor samochodowy do 20 ton. Wieprzowina elementy głowa podgardle noga tylna mózg uszy jelito cienkie serca nerki ozory sadło pachwina żołądekwieprzowy wątroba płuca śledziona
Znaczenia i definicje "półtusza". 1/2 po uboju. połowa ciała zwierzęcia rzeźnego. 1/2 wieprza. noun. połowa ciała zwierzęcia rzeźnego - to na półtuszy (jako że ciało składa się z dwóch symetrycznych półtusz) dokonuje się podziału (rozbioru) mięsa na elementy handlowe. więcej. Strategia walki z ASF jest nadal oparta niemal wyłącznie na uboju świń w ogniskach choroby. Odwlekane wprowadzenie na rynek szczepionki sugeruje, że mamy tutaj do czynienia bardziej z polityką, niż troską o ekonomię rolnictwa, zdrowie zwierząt i jakość żywności. Niektórych państw zwyczajnie nie stać na taką rozrzutność. Naukowcy z Wietnamu przedstawili wyniki 14-miesięcznej obserwacji loch, które przechorowały ASF. Jak szybko lochy usunęły wirusa z organizmu? Czy ich prosięta uległy zakażeniu? Zamiast wprowadzić szczepionki, wciąż ubijamy zdrowe świnie Obecna strategia kontrolowania pandemii afrykańskiego pomoru świń polega niemal wyłącznie na bioasekuracji i uboju świń w ogniskach choroby. Wynika to z braku pozwolenia na leczenie zakażeń oraz niedostępności na rynku skuteczniej szczepionki – pomimo utworzenia już bardzo obiecujących preparatów w Stanach Zjednoczonych: Powstała skuteczna szczepionka na ASF. Pandemia choroby zdaje się nie kończyć i obecnie nikt o zdrowym rozsądku nie zakłada, że w ciągu najbliższych lat w Europie pozbędziemy się w pełni wirusa. Strategia oparta na ubijaniu nawet zdrowych zwierząt podejrzanych o zakażenie ma swoje uzasadnienie i zwłaszcza w początkowych fazach epidemii może przynieść dobre skutki, jednak znacznie bardziej wartościowa byłaby walka z wirusem przy pomocy szczepionek. Dlaczego jeszcze nie ma ich na rynku pozostaje tajemnicą, zwłaszcza jeśli spojrzeć jak szybko zareagował rynek farmaceutyczny gdy to ludzkie życie było zagrożone, z powodu wirusa COVID-19. Masowy ubój świń świadczy nie tylko o politycznym charakterze zwalczania chorób, ale także o coraz mniejszym szacunku do życia zwierząt i żywności we współczesnym świecie. Nie mówiąc o tym, że pomimo rosnącej „troski” o ochronę środowiska, marnowane są tą drogą również ogromne ilości zasobów potrzebnych do wyhodowania zwierząt, które trafiają prosto do utylizacji. To nie wina rolników, czy nawet i państwa, ale wyższego ustawodawstwa i globalnego podejścia do zwalczania chorób zwierząt. Najlepiej ten problem rozumieją mało zamożne kraje, których po prostu nie stać na taką rozrzutność. W niedawno opublikowanej pracy naukowej naukowcy z Wietnamu przedstawili wyniki obserwacji świń, które przechorowały ASF, oraz ich potomstwa. Czy rzeczywiście śmiertelność na chorobę wynosi niemal 100%, jak to się obecnie zakłada? Rekompensaty finansowe to przywilej bogatych państw Większość gospodarstw utrzymujących trzodę chlewną w państwach Azji to małe, przydomowe fermy, rozproszone na dużych obszarach i utrudniające kontrolę rozprzestrzeniania się choroby. Problem z opanowaniem epidemii ma między innymi Wietnam, gdzie ASF stał się już endemiczny (a więc na dobre zagościł się) w 63 prowincjach kraju. Większość rolników nie może tam liczyć na rekompensaty finansowe za ubijane świnie w ramach zwalczania choroby. Z tego powodu w państwie poszukuje się innych sposobów ograniczenia rozwoju epidemii, bez rujnowania źródła dochodów rolników. Pewien zespół badaczy postanowił sprawdzić, czy świnie mogą przechorować ASF i czy, tak jak się ogólnie zakłada, stają się później nosicielami wirusa i w dalszym ciągu stanowią zagrożenie epidemiologiczne. Problem w tym, że dotychczas nikt nie prowadził długoterminowych obserwacji zakażonych zwierząt. Stąd nie wiadomo było, czy choroba po przechorowaniu stada może nawrócić, czy świnie-ozdrowieńcy mogą zakażać inne osobniki oraz czy przenoszą chorobę na potomstwo. Jak dotąd nikt również nie ocenił w sposób naukowy, czy częściowe ponowne zasilanie chlewni świniami, które wyzdrowiały z ASF ma sens i nie stanowi zagrożenia. Taka strategia jest i tak nieoficjalnie stosowana w wielu endemicznych dla ASF obszarach Azji. Jaki procent świń naturalnie przeżywa infekcję? W badaniu obserwacji poddano loszki, które wyzdrowiały z naturalnego zakażenia zjadliwym szczepem ASF. Obserwacja była prowadzona przez ponad 14 miesięcy za zgodą lokalnych władz w Wietnamie. Ferma, na której odbywały się badania była komercyjnym gospodarstwem „od prosięcia do tucznika”. Znajdowało się na nim ponad 2000 zwierząt, z czego 200 stanowiły maciory. 15 macior przygotowanych do krycia zakaziło się wirusem ASF i przejawiało kliniczne objawy choroby. Wirus rozprzestrzenił się następnie na porodówki, odsadzone prosięta oraz tuczniki. Gospodarstwo postanowiło poddać ubojowi wszystkie świnie, poza odsadzonymi prosiętami, którym pozwolono przechorować ASF. Z zakażenia ASF wyszło 70 z 479 odsadzonych świń, a więc ok. 15% – 42 dni po pierwszym przypadku w tej grupie zwierząt. Przejawiały łagodne objawy kliniczne lub ich zupełny brak. Warto zaznaczyć, że świnie zakażone ASF nie były w żaden sposób wspierane leczeniem w walce z wirusem. Prosięta stwierdzono ozdrowieńcami w wieku 91 dni. 14 loszek spośród ozdrowieńców zostało wybrane do dalszych, trwających 14 miesięcy badań. Po osiągnięciu przez loszki dojrzałości zostały zainseminowane z użyciem nasienia pochodzącego od wolnych od ASF knurów i oprosiły się. W całym okresie obserwacji, do 150 dnia po oproszeniu, od loszek i ich prosiąt pobierano próbki krwi oraz wymazy z nosa w celu wykrycia u nich wiremii, a więc obecności antygenów ASF oraz seropozytywności - obecności przeciwciał wobec ASF. Użyto do tego standardowych testów PCR oraz ELISA. Wirus znika z organizmu po ok. 70 dniach Antygeny wirusa, świadczące o jego obecności w organizmie, wykazano u wszystkich 14 loszek w momencie rozpoczęcia eksperymentu. Antygeny były obecne u wszystkich loszek jeszcze w wieku 133 dni, a u 9 z nich w wieku 161 dni. W kolejnych testach, aż do końca obserwacji (od 217 dnia do 497 dnia) nie wykrywano już u nich antygenów ASF we krwi oraz w wymazach z nosa. Można więc założyć, że około 70-100 dni wystarczyło do usunięcia wirusa z organizmu loszek po przechorowaniu. Loszki zainseminowano w wieku 224 dni, po potwierdzonym braku wiremii. 11 z 14 loch z sukcesem się oprosiło. U dwóch loch inseminacja nie była skuteczna, a u jednej z nich wystąpiła aborcja – nie powiązano jej jednak z ASF oraz innymi wirusami, CSF i PRRS. Naukowcy nie stwierdzili transmisji wirusa z loch na prosięta. Antygen ASF nie został wykryty we krwi potomostwa loch-ozdrowieńców przez cały, 150-dniowy okres obserwacji. Lochy przekazały jednak wraz z siarą i mlekiem prosiętom przeciwciała wobec wirusa ASF. Sama obecność przeciwciał u świń, przy braku obecności wirusa, świadczy o nabyciu przez nie chociaż częściowej odporności na kolejne zakażenia. Przez cały okres obserwacji u loch obserwowano wysoki poziom przeciwciał wobec ASF. Prosięta wykazywały ich dość wysoki poziom przed odsadzeniem, po którym stopniowo zaczynał spadać. Dodatkową obserwacją z badań był brak zachorowania na ASF zdrowych świń, które miały na farmie kontakt z lochami-ozdrowieńcami. Badacze podsumowują swoje badania stwierdzeniem, że lochy po przechorowaniu ASF nie stają się nosicielami choroby. Choroba nie przejawia również u nich nawrotów. W związku z tym, pomimo, że wirus wpływa w niskim stopniu na ich wydajność rozrodczą, mogą być przynajmniej częściowo wykorzystywane w dalszej hodowli. Może mieć to ogromne znaczenie dla rolników, którzy nie mogą liczyć na finansową pomoc od państwa. Na podstawie: Oh, Taehwan, et al. "Long‐term follow‐up of convalescent pigs and their offspring after an outbreak of acute African Swine Fever in Vietnam." Transboundary and Emerging Diseases (2021).Autor: Martyna FrątczakLekarz weterynarii Martyna Frątczak, absolwentka Wydziału Medycyny Weterynaryjnej i Nauk o Zwierzętach Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Zainteresowana szeregiem zagadnień związanych z medycyną zwierząt, ekologią i epidemiologią, którymi zajmuje się na co dzień również we własnej pracy adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi artykuły autora: Lochy do 90. dnia ciąży powinny pobrać: pierwiastki 2,7 kg/dzień/sztukę, lochy z drugim i trzecim miotem 2,9 kg/dzień/sztukę, lochy z 4 i wyższym miotem 3 kg paszy/dzień/sztukę. Normy żywienia świń określają optymalne dawki pokarmowe. Pozwala to na zwiększenie efektywności tuczu i jakość mięsa wieprzowego. fot. Przy zamówieniach z dowozem minimalne zamówienie to 1 tona Preferujemy odbiór osobisty lub ewentualnie dowóz w promieniu 50 km od zakładu (transport wyłącznie leżący) Posiadamy w sprzedaży wysokogatunkowe półtusze wieprzowe klasy S, które pochodzą z naszej własnej hodowli. Dzięki odpowiedniemu doborowi ras (Naima i Pebx), stałemu nadzorowi wykwalifikowanej kadry i współpracy z firmą Cargill (Światowy lider w zakresie produkcji pasz dla zwierząt) osiągnęliśmy bardzo wysokie współczynniki mięsności średnio 58-60%. Wszystko to wpływa na to, że w naszych półtuszach bardzo rozwinięte są najbardziej pożądane mięśnie (schab , kark, szynka łopatka). Od wielu lat sprzedajemy mięso z naszych tuczników we własnych sklepach. Dorobiliśmy się rzeszy wiernych Klientów, którzy doceniają jakość naszego mięsa. Wartość rzeźna i skład kwasów tłuszczowych w mięsie tuczników żywio nych mieszanką z udziałem oleju rzepakowego przy zalecanym lub zwiększonym poziomie białka. Materiały konferencji
Rozkręca się akcja żniwna, a wraz z nią pojawiają się kolejne ogniska ASF. W ostatnich dniach pomór pojawił się w dwóch chlewniach na terenie Wielkopolski. W tym roku w Polsce ujawniono 10 ognisk afrykańskiego pomoru świń w stadach trzody chlewnej. Ognisko nr 9 pojawiło się w miejscowości Karmin na terenie powiatu kościańskiego (gmina Śmigiel), w bezpośrednim sąsiedztwie ogniska nr 5 w tej miejscowości z 29 czerwca br. Ognisko nr 10 wykryto zaledwie 4 kilometry dalej Adamowie na terenie powiatu leszczyńskiego (gmina Osieczna). Jak na razie oba ogniska zostały naniesione na mapę Głównego Inspektoratu Weterynarii, bez podania szczegółów dotyczących obsady w tych gospodarstwach. Czekamy na oficjalny komunikat weterynarii. Wiadomość z kategorii: ASF

Zatrudnię Rzeźnika-Wykrawacza do Sklepu Mięsnego. 5 500 - 10 000 zł / mies. brutto. Warszawa, Śródmieście. Pełny etat. Typ umowy: Umowa o pracę Odpowiednie doświadczenie zawodowe. Wyróżnione.

Poniżej znaj­duje się li­sta wszys­tkich zna­lezio­nych ha­seł krzy­żów­ko­wych pa­su­ją­cych do szu­ka­nego przez Cie­bie zapy­tania. Pamię­taj, że w przy­padku ha­seł dwu- lub wielo-człono­wych spa­cje są pomi­jane przy wyszu­ki­waniu i obli­cza­niu dłu­go­ści ha­sła. Opisy haseł pasujących do zapytania BEKON Dla inte­resu­ją­cego Cię zapytania "BEKON" zna­leź­liśmy tyle róż­nych ha­seł krzyżówkowych: 3. Zo­sta­ły one wy­świe­tlone po­ni­żej. podsmażony, pokrojony w cienkie plasterki (małe kawałki) boczek (na 5 lit.) tłusty tucznik lub jego tusza (można tak powiedzieć o świni, gdy ona żyje oraz gdy jest martwa - o jej ciele) (na 5 lit.) półtusza wieprzowa z młodych tuczników odpowiednio obrobiona i peklowana (na 5 lit.) To już wszys­tkie ha­sła, któ­re zna­le­źli­śmy dla szu­ka­ne­go za­py­ta­nia: "BEKON". Je­że­li nie zna­la­złeś te­go cze­go szu­ka­łeś mo­żesz zmie­nić za­py­ta­nie w wy­szu­ki­warce po­niżej. BEKON nie pasuje? Szukaj po haśle Poniżej wpisz odga­dnię­te już li­te­ry - w miej­sce bra­ku­ją­cych li­ter, wpisz myśl­nik lub pod­kreśl­nik (czyli - lub _ ). Po wci­śnię­ciu przy­ci­sku "SZUKAJ HASŁA" wy­świe­tli­my wszys­tkie sło­wa, wy­ra­zy, wy­ra­że­nia i ha­sła pa­su­ją­ce do po­da­nych przez Cie­bie li­ter. Im wię­cej li­ter po­dasz, tym do­kła­dniej­sze bę­dzie wy­szu­ki­wa­nie. Je­że­li w dłu­gim wy­ra­zie po­dasz ma­łą ilość od­ga­dnię­tych li­ter, mo­żesz otrzy­mać ogro­mnie du­żą ilość pa­su­ją­cych wy­ni­ków! BEKON się nie zgadza? Szukaj dalej Poniżej wpisz opis po­da­ny w krzy­żów­ce dla ha­sła, któ­re­go nie mo­żesz od­gad­nąć. Po wci­śnię­ciu przy­ci­sku "SZUKAJ HASŁA" wy­świe­tli­my wszys­tkie sło­wa, wy­ra­zy, wy­ra­że­nia i ha­sła pa­su­ją­ce do po­da­nego przez Cie­bie opi­su. Postaraj się przepisać opis dokładnie tak jak w krzyżówce! Hasło do krzyżówek BEKON - podsumowanie Najlepiej pasującymi opisami w krzyżówce dla podanego hasła są: Opisy dla hasła krzyżówkowego BEKON HasłoOpis hasła w krzyżówce BEKON podsmażony, pokrojony w cienkie plasterki (małe kawałki) boczek (na 5 lit.) BEKON tłusty tucznik lub jego tusza (można tak powiedzieć o świni, gdy ona żyje oraz gdy jest martwa - o jej ciele) (na 5 lit.) BEKON półtusza wieprzowa z młodych tuczników odpowiednio obrobiona i peklowana (na 5 lit.) Wszystkie hasła krzyżówkowe - BEKON BEKON podsmażony, pokrojony w cienkie plasterki (małe kawałki) boczek (na 5 lit.). BEKON tłusty tucznik lub jego tusza (można tak powiedzieć o świni, gdy ona żyje oraz gdy jest martwa - o jej ciele) (na 5 lit.). BEKON półtusza wieprzowa z młodych tuczników odpowiednio obrobiona i peklowana (na 5 lit.). Oprócz BEKON sprawdź również: wędzidło miedziane z rolkami , kotylion , bertolid , Bobrek , kartofel , aulos , osioł azjatycki , SPEKTROSKOP , ogień , deklaracja podatkowa , zamek na piasku , pora

Sprzedam poltusze wieprzowe. 12,50 zł do negocjacji. Wadowice - 19 lipca 2023. Świeże półtusze wieprzowe. Z polskich tuczników. 11,99 zł do negocjacji. Goszczanów - 06 lipca 2023.

W związku z tym, iż na terenie UE obowiązuje znoramalizowana klasyfikacja poubojowa tusz zwierząt rzeźnych, przedstawiam Państwu poniższy materiał, który powinien być bardzo pomocny przy zakupie tusz lub półtusz wieprzowych, wołowych czy też baranich. KLASYFIKACJA POUBOJOWA TUSZ ZWIERZĄT RZEŹNYCHKlasyfikacja tusz w Unii Europejskiej1. Klasyfikacja tusz wieprzowychWe wszystkich państwach Unii Europejskiej stosowaną metodą klasyfikacji jest system EUROP, oparty przede wszystkim na ocenie zawartości mięsa w tuszy. System ten został zapoczątkowany w 1984 r. i wiąże się z wydaniem Rozporządzenia Rady (EWG) nr 3220/84. W ostatnich, zaktualizowanych i scalonych dokumentach określono szczegółowe zasady stosowania klasyfikacji EUROP tusz podstawowych gatunków zwierząt rzeźnych (Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007, Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/2008).Według przepisów UE, tusza wieprzowa jest ciałem ubitego tucznika, poddanym wykrwawieniu i wytrzewieniu, w całości i/lub podzielonym na półtusze wzdłuż linii środkowej, bez języka, szczeciny, racic, narządów rodnych, sadła, nerek i przepony. Tusze wieprzowe dzieli się na następujące klasy:- S o mięsności powyżej lub równej 60%,- E o mięsności 55-59,9%,- U o mięsności 50-54,9%,- R o mięsności 45-49,9%,- O o mięsności 40-44,9%,- P o mięsności poniżej 40%.Zawartość mięsa w tuszy, zwana mięsnością, określana jest jako stosunek procentowy ogólnej masy mięśni poprzecznie prążkowanych do masy tuszy. Mięsność szacuje się w Polsce siedmioma różnymi aparatami elektronicznymi, zwanymi także choirometrami, tj. CGM, Fat-o-Meater II i IM-03 (optyczno-igłowe), Ultra-Fom 300 i Auto-Fom (ultradźwiękowe) oraz CSB-Image-Meater (wizyjny). Urządzenia klasyfikacyjne stosowane w Polsce; w kolejności: Auto-Fom (A), Ultra-Fom 300 (B), IM-03 ©, CGM (D). Pierwsze cztery z nich są urządzeniami ręcznymi, szacującymi mięsność na podstawie pomiaru grubości słoniny i mięśnia najdłuższego grzbietu w punktach C6 i C7, zlokalizowanych na wysokości ostatniego żebra lub między 3. a 4. kręgiem piersiowym, licząc kręgi od końca, w odległości 6 cm (C6) lub 7 cm (C7) od linii przecięcia tuszy na półtusze:Miejsca pomiarów grubości słoniny i mięśnia najdłuższego grzbietu podczas aparaturowej oceny mięsności tusz wieprzowych. Pomiary te wykorzystuje się do oceny zawartości mięsa w tuszy w równaniach regresji (różnych dla każdego z ww. aparatów), które zostały opracowane przez stronę polską i zatwierdzone decyzją Komisji Wspólnot Europejskich nr 2011/506/WE. W decyzji zatwierdzone są również równania regresji dla urządzenia automatycznego Auto-Fom, Auto-Fom III oraz CSB-Image-Meater, przy użyciu których zawartość chudego mięsa oblicza się na podstawie wielu punktów pomiarowych grubości słoniny i mięśnia najdłuższego grzbietu. Dla małych ubojni decyzja dopuszcza stosowanie ręcznej metody dwupunktowej (tzw. metoda ZP). Tusza musi być zważona i sklasyfikowana nie później niż 45 minut po operacji kłucia. Zgodnie z ww. decyzjami, masa poubojowa tusz powinna mieścić się w przedziale 60-120 kg. Tusze znakuje się wielką literą określającą klasę lub procentową zawartość mięsa. Wysokość litery lub cyfry musi wynosić co najmniej 2 cm. Półtusze znakuje się tuszem na skórze tylnej golonki lub aktualnie równanie regresji, szacujące zawartość mięsa w tuszy, np. dla choirometru CGM ma następującą postać:Y = 59,42 - 0,6275x1+ 0,1322x2gdzie:X1 - grubość słoniny ze skórą w mm zmierzona 6 cm od linii środkowej tuszy pomiędzytrzecim i czwartym żebrem od końca, X2 - grubość mięśnia w mm zmierzona w tym samym czasie i w tym samym miejscu co x1Artykuł 20 Rozporządzenia Komisji (WE) nr 1249/2008 jednoznacznie określa, że wspólnotowy system klasyfikacji tusz EUROP stosowany jest w celu zapewnienia godziwej zapłaty producentom na podstawie oceny mięsności tuczników i masy tusz. Klasyfikacji podlegają wszystkie tuczniki spełniające wymagania masy poubojowej. W drodze odstępstwa państwa członkowskie mogą zdecydować, że stosowanie klasyfikacji nie jest obowiązkowe w rzeźniach, których średnioroczne uboje tygodniowe nie przekraczają 200 świń, a także w rzeźniach dokonujących wyłącznie uboju świń urodzonych i tuczonych we własnych tuczarniach oraz dokonujących rozbioru wszystkich uzyskanych Klasyfikacja tusz bydlęcychKlasyfikacja tusz bydła dojrzałego systemem EUROP została wprowadzona w państwach EWG w 1982 r. na podstawie rozporządzenia Rady (EWG) nr 1208/81, kilkakrotnie uzupełnianego i modyfikowanego (aktualne akty prawne: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1234/2007 i Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/2008).Według przepisów tusza bydlęca zdefiniowana jest jako ciało ubitego zwierzęcia po wykrwawieniu, wytrzewieniu i oskórowaniu, bez głowy oddzielonej w stawie szczytowo-potylicznym, stóp oddzielonych w stawie nadgarstkowośródręcznym lub stępowo-śródstopowym, narządów wewnętrznych klatki piersiowej i jamy brzusznej z nerkami lub bez nich, bez tłuszczu okołonerkowego i miednicznego oraz bez narządów rozrodczych i przylegających do nich mięśni, a w przypadku samic bez wymienia lub tłuszczu gruczołu bydła dojrzałego, uzyskane od zwierząt o masie ciała powyżej 300 kg (w wieku powyżej 12 miesięcy), dzielą się na następujące kategorie: A - tusze niekastrowanych młodych samców w wieku poniżej 2 lat (buhajki), B - tusze innych niekastrowanych samców (buhaje), C - tusze kastrowanych samców (wolce), D - tusze krów, E - tusze ubojowy może przyjmować do uboju tylko bydło posiadające indywidualne paszporty, zawierające dane identyfikacyjne oraz datę urodzenia i płeć zwierzęcia. Dane te są wprowadzane do dokumentacji ubojowej. Tusze bydlęce klasyfikowane są na podstawie wzrokowej oceny następujących cech: - uformowanie tuszy określające stopień umięśnienia z podziałem na 6 klas: S, E, U, R, O, P Klasy uformowania tusz bydła dorosłego (Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/2008) - otłuszczenie tuszy z podziałem na 5 klas: Klasy otłuszczenia tusz bydlęcych (Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1234/2007).Klasy otłuszczenia tusz bydła dorosłego - przepisy uzupełniające (Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/2008) Państwa członkowskie UE są uprawnione do dokonywania dalszego podziału klas uformowania i otłuszczenia na maksymalnie trzy podklasy oznaczane znakiem plus lub minus (np. E+, E, E-), co ma ułatwiać sklasyfikowanie tusz wykazujących cechy pośrednie między klasami 2010 r. w strukturze ubojów bydła w Polsce dominowały buhajki (40,0%) oraz krowy (39,5%). Ich tusze były klasyfikowane w zależności od kategorii głównie w klasach O, R i zastosowaniu praktycznym opisana klasyfikacja tusz bydła jest subiektywna i dość zawodna. Dlatego opracowano obiektywną metodę klasyfikacji, wykorzystującą technikę wideo i sieci neuronowe w urządzeniu BCC-2, która została wprowadzona w rzeźniach duńskich. Możliwość stosowania tego urządzenia zalegalizowano w Rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1215/ ustaleniu klasy, najpóźniej po 1 godzinie od operacji kłucia, każda półtusza powinna być oznakowana symbolem kategorii, uformowania i otłuszczenia, np. oznakowanie D04 oznacza krowę, klasę uformowania O i klasę otłuszczenia 4. Znaki klasy powinny być umieszczone na zewnętrznej powierzchni półtuszy za pomocą stempli, stosując nietoksyczny tusz. Znaki umieszcza się na rostbefie na wysokości czwartego kręgu lędźwiowego (tylna ćwierćtusza) oraz na mostku w odległości 10-30 cm od krawędzi rozcięcia mostka (przednia ćwierćtusza). Kategorię i klasę uformowania oznacza się wielką literą, a klasę otłuszczenia cyfrą. Wysokość liter i cyfr nie może być mniejsza niż 2 członkowskie mogą zdecydować, że klasyfikacja bydła nie jest obowiązkowa w rzeźniach, których wielkość uboju nie przekracza 75 sztuk zwierząt dorosłych tygodniowo, licząc uboje Klasyfikacja tusz owczychTusze owcze klasyfikowane są w dwóch kategoriach: tusze jagnięce oznaczone literą L i tusze owiec oznaczone literą S. Tusza jagnięca jest uzyskiwana z ubitych, wykrwawionych i wytrzewionych jagniąt rzeźnych obu płci bez skóry, głowy, dolnych odcinków kończyn przednich i tylnych, z pozostawionymi nerkami i otaczającym je tłuszczem, z ogonem lub bez ogona. Tusze jagnięce pochodzą z owiec ubitych przed ukończeniem 12 miesięcy życia, mających pełne uzębienie mleczne (Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/2008). W zależności od masy tusze jagnięce dzieli się na trzy kategorie - A, B i C oraz dwie klasy jakości - pierwsza i druga, zróżnicowane barwą mięsa oraz stopniem tusz jagniąt o masie poubojowej poniżej 13 kg - (Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/2008).Tusze owiec młodych i dorosłych (powyżej 12 miesięcy) klasyfikowane są pod względem uformowania na 6 klas (klasy S, E, U, R, O, P) oraz otłuszczenia na 5 klas (klasy 1, 2, 3, 4, 5) wg wymagań opisanych w Rozporządzeniu Rady (WE) nr 1234/2007 i Rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1249/2008Klasy uformowania tusz owczych (Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/ otłuszczenia tusz owczych (Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/ powinna być przeprowadzona najpóźniej po 1 godzinie od operacji kłucia. Klasyfikacja tusz baranich wg opisanego systemu nie jest obowiązkowa. Jednakże ubojnie owiec, które zdecydują się na klasyfikowanie tusz, muszą ją prowadzić zgodnie z ww. Urządzenia klasyfikacyjneWedług techniki pomiaru, urządzenia do oceny mięsności są klasyfikowane następująco:- urządzenia ultradźwiękowe (działające na zasadzie różnicy prędkości przebiegu fal ultradźwiękowych w słoninie i mięsie),- urządzenia optyczno-igłowe (działające na zasadzie różnicy jasności barwy słoniny i mięsa),- urządzenia elektroniczno-liniowe,- urządzenie elektromagnetyczne (działające na zasadzie różnicy przewodności elektromagnetycznej tłuszczu i mięsa),- urządzenia 2008 r. 23 państwa UE posiadały decyzje Komisji o dopuszczeniu do klasyfikacji 16 różnych urządzeń klasyfikacyjnych. W krajach UE najpowszechniej stosowanymi urządzeniami klasyfikacyjnymi są aparaty optyczno-igłowe HGP i Fat-o-Meater oraz aparaty ultradźwiękowe Ultra-Fom i na szeroką skalę aparaturowej klasyfikacji tusz wieprzowych w systemie EUROP oraz zapłaty za dostarczony żywiec wg kryterium zawartości mięsa w tuszy przyczyniło się do znacznego postępu w mięsnym kierunku użytkowania świń. Postęp ten jest szczególnie widoczny w surowcu krajowym. Od 1995 r. mięsność tuczników krajowych wzrosła średnio z niskiego poziomu 44 do ok. 55% w 2008 stosowana w ubojniach klasyfikacja tusz bydlęcych jest metodą subiektywną. Znane są już jednak, a także stosowane w niektórych krajach UE, urządzenia automatyczne obiektywizujące ocenę. Systemy te oparte są na dwu-i trójwymiarowej analizie obrazów, zbieranych za pomocą kamer na całkowicie zautomatyzowanym stanowisku, usytuowanym na końcu linii wizyjna została zastosowana także do klasyfikacji tusz owczych w systemie EUROP. Stwierdzono dużą porównywalność wyników aparaturowej klasyfikacji uformowania i otłuszczenia 689 tusz owczych z klasyfikacją manualną, przy czym zgodność klasy była większa przy ocenie umięśnienia (R2 = 0,77) niż otłuszczenia (R2 = 0,70).Opracowano na podstawie: Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3220/84, Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1234/2007 i Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/2008).
. 284 341 57 314 126 380 402 39

półtusza wieprzowa z młodych tuczników